-آيا زيارت امام رضا (ع) مي تواند حج فقرا باشد
-پاسخ درباره محاسبه نفس چیست؟
-پاسخ درباره عشق سازنده است یا ویرانگر ؟
-پاسخ درباره آیا طرز تلقی دنیای غرب از عشق با تصور مردم مشرق زمین از عشق تفاوت دارد؟
-پاسخ درباره اخلاق وعشق
-پاسخ درباره اخلاق مبتنی بردین به چه معناست ؟
-پاسخ درباره آسمانی شدن
-پاسخ درباره تفاوت غبطه خوردن وحسرت خوردن چیست ؟
-پاسخ درباره ورع وتقوا چه تفاوتی باهم دارند ؟
-پاسخ درباره حد و مرز خوش‌اخلاقی و خوش‌رفتاری با دیگر انسان‌ها چیست؟
-شرافت چيست و چگونه مي توانم يك زندگي شرافتمندانه داشته باشم؟(4440)
-راههاي تزكيه و تهذيب نفس چيست؟(1932)
-با توجه به معناي نفق و نفاق در لغت و اصطلاح، آيا كسي كه از مال دنيا برخوردار بوده ولي از بخشش و انفاق خودداري ميكند، منافق خواهد شد؟
(1490)
(1490)
-پاسخ درباره تفاوت غبطه خوردن وحسرت خوردن چیست ؟(1488)
-معناي لغوي و اصطلاحي دعا چيست؟(1470)
-ريشه غرور و خودبيني و راه درمان آن چيست ؟(1458)
-خود حقيقي و واقعي انسان چيست و چگونه بدست مي آيد؟(1169)
-تزكيه و تهذيب نفس چيست؟(1129)
-راه درمان غرور چيست؟(1117)
-پاسخ درباره عشق سازنده است یا ویرانگر ؟(854)
-فرق عشق مجازي و حقيقي چيست(0)
-راه جلوگيري از تكبر چيست؟(0)
-راه تحصيل اخلاص در نماز و توفيق انجام نماز شب چيست؟(0)
-آيا سكوت بهتر است يا حرف زدن؟ در چه مواردي سكوت نارواست؟(0)
-شرايط قبول شدن اعمال چيست؟(0)
-چگونه مي توان هواي نفس را كنترل نمود؟(0)
-آيا عقل نظري بدون تهذيب نفس مي تواند به مراحل عالي كشف حقيقت مي رسد(0)
-منظور از حجاب هاي نوري چيست؟(0)
-با پدر و مادرم چه رفتاري داشته باشم كه با رعايت احترام آنها استقلال خود را حفظ كنم(0)
-درمورد سوء استفاده از جهل افراد چه مي گوييد؟(0)
-فرق عشق مجازي و حقيقي چيست(0)
-راه جلوگيري از تكبر چيست؟(0)
-راه تحصيل اخلاص در نماز و توفيق انجام نماز شب چيست؟(0)
-آيا سكوت بهتر است يا حرف زدن؟ در چه مواردي سكوت نارواست؟(0)
-شرايط قبول شدن اعمال چيست؟(0)
-چگونه مي توان هواي نفس را كنترل نمود؟(0)
-آيا عقل نظري بدون تهذيب نفس مي تواند به مراحل عالي كشف حقيقت مي رسد(0)
-منظور از حجاب هاي نوري چيست؟(0)
-با پدر و مادرم چه رفتاري داشته باشم كه با رعايت احترام آنها استقلال خود را حفظ كنم(0)
-درمورد سوء استفاده از جهل افراد چه مي گوييد؟(0)
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.
کد مطلب:19183 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7
از ديدگاه قرآن تقابل دنيا طلبي و آخرت طلبي چگونه است؟
برخي از مردم سرمايه، فرزند، زر و زيور دارند، ليكن از مراتب تقوا بيگانه اند و در درون و بيرونشان اثري از پارسايي به چشم نمي خورد. پارساياني نيز هستند كه از مال دنيا بي بهرەاند و با تهيدستي روزگار مي گذرانند. قرآن حكيم حال هر دو گروه را تصوير كرده، در حقّ دسته اوّل مي فرمايد: «فلا تُعجِبْك أموالهم ولا أولادهم إنّما يريد الله ليُعَذِبُهم بها في الحيوة الدّنيا وتزهق أنفُسهم وهم كافرون» توبه/55؛ [مبادا تو از كثرت اموال و اولادشان در شگفت آيي. خدا مي خواهد آنان را به وسيله همان مال و فرزند در زندگي دنيا به عذاب افكند و ساعت مرگ نيز جان آنان ابدان آنها را رها كند در حالتي كه كافرند.]
قرآن درباره آخرت جويان پارسا و از دنيا گذشتگان چنين مي فرمايد: «ومن يتّق الله يجعل لَه مخرجاً ويَرزقْه مِن حيث لا يحتسب ومن يَتوكّل علي الله فهو حَسبُه إنّ الله بالغِ أمره قد جعل الله لِكلّ شيءٍ قدراً» طلاق/2ـ3؛ [هر كس پارسا و خدا ترس باشد خدا راه بيرون شدن از گناهان، بلا و حوادث سخت را بر او مي گشايد، و از جايي كه گمان نمي برد به او روزي عطا مي كند و هر كه در هر امر بر خدا توكّل كند خدا او را كفايت خواهد كرد، كه خدا امرش بر همة عالم نافذ و روان است و براي هر چيز قدر و اندازەاي مقرّر داشته است.] انسان پرهيزكار در هيچ كار و انديشه اي به بن بست نخواهد رسيد؛ چه در مسائل اقتصادي و چه در مسائل علمي، سياسي، نظامي و … انسان وارسته و پرهيزكار گاهي مشكل علمي خود را از لا به لاي پرسش و پاسخ ديگران حلّ مي كند و اين همان رزق «من حيث لا يحتسب» است، يا در حين مطالعه به معارف بلندي دست مي يازد كه در كتابها و نوشتههاي رايج نيست.
خداوند در قرآن گروه اول را پيروان شيطان معرفي كرده و چنين فرمود: «ولقد علموا لمن اشتريه ماله في الاخرة من خلاق ولبئس ماشروا به أنفسهم لو كانوا يعلمون ولو أنّهم امنوا واتّقوا لمثوبةٌ من عند الله خير لو كانوا يعلمون» بقره/102ـ103؛ [آنان مي دانند كه هر كس اين گونه معامله باطل را روا بدارد در آخرت بهرەاي براي او نيست و به بهاي بدي خود را فروخته است، اگر بداند و اگر آنان ايمان آورند و پرهيزكار شوند قطعاً بهرەاي كه از خداوند نصيب آنان شود بهتر از هر چيز است.]
دنيا طلبي از نظر قرآن كوته بيني است. دنيا خواه مسلماً در آخرت بي بهره خواهد ماند: «فمن النّاس من يقول ربّنا اتنا في الدّنيا ومالهُ في الاخرة من خلاق» بقره/200؛ [برخي مردم كوتاه نظر از خدا فقط تمنّي متاع دنيوي كنند. چنين شخصي را از نعمت آخرت نصيبي نيست]؛ زيرا اين گروه فقط از خدا دنيا خواستند، چه حلال و چه حرام در مقابل آنان، كساني هستند كه نعمتهاي خدا را در دنيا و آخرت مي جويند: «ومنهم من يقول ربّنا اتنا في الدّنيا حسنةً وفي الاخرة حسنةً وقنا عذاب النار ٭ أولئك لهم نصيب ممّا كسبوا والله سريع الحساب» بقره/201ـ202؛ [يعني بار خدايا ما را از نعمتهاي حلال و نيك دنيا و نيكي آخرت هر دو بهرەمند گردان و از شكنجه آتش دوزخ نگاهدار. هر يك از اين دو فرقه از نتيجه اعمال خود بهره مند خواهند گشت و خدا به حساب همه زود رسيدگي مي كند.]
از ديدگاه قرآن آنان كه به دنيا دل خوش كردەاند و از هر سو به چپاول و يغماگري آن اشتغال دارند سخت در اشتباهند. اينان نمي دانند كه زندگي دنيا، از آغاز تا انجام، متاعي اندك و ناچيز است و اساساً با اموري اخروي قابل قياس نيست: «وفرحوا بالحيوة الدّنيا و ماالحيوة الدنيا في الاخرة إلاّ متاع» رعد/26؛ [اين مردم به زندگاني و متاع دنيا دل شادند، در صورتي كه دنيا در برابر آخرت متاع ناقابلي بيش نيست وقتي جهان بيني و جهان شناسي انسان در ظاهر پديدەهاي دنيا خلاصه شود و درباره سراي ديگر نينديشد، بلكه به طور كلي گاهي از آن غافل باشد: «يعلمون ظاهراً من الحيوة الدّنيا و هم عن الاخرة هم غافلون» روم/7 چنين شخصي اصلاً نمي داند كه نظام آخرت، نظامي ديگر است و علل و ابزار طبيعي و زر و زيورهاي آن در معاد اثري ندارند و به طور كلي از آنها گسسته خواهد شد؛ زيرا قرآن «دنيا» را به عنوان عَرَض معرّفي كرده است: «تبتغون عرَض الحيوة الدّنيا فعند الله مغانم كثيرة» نساء/94؛ [شما متاع ناچيز دنيا را مي جوييد، در حالي كه نزد خدا غنيمتهاي بي شمار وجود دارد. ] دنيا طلبان متاع پست دنيا را مي گزينند: «يأخذون عرَض هذا الأدْني» اعراف/169، حال آن كه جهان بيني و دنيا شناسي قرآن جمع بين حسنات دنيا و حسنات آخرت است: «تريدون عرَض الدّنيا والله يريد الاخرة والله عزيز حكيم» انفال/67؛ [شما متاع ناچيز دنيا را مي خواهيد و خدا براي شما سراي ابدي و نعمت جاوداني آخرت را. خدا مقتدر و كارش همه از روي حكمت است.]
قرآن از دنيا و متاع ناچيز آن به عنوان «عرض» تعبير نموده است و از نعمتهاي الهي به عنوان «ما عند الله» ياد كرده است. عرض زايل شدني و نابود گشتني است. واژههاي جوهر و عرض كه در علوم عقلي همچون كلام و فلسفه رايج است از همين ريشه لغوي و ادبي گرفته شده است. لغت و عرف به چيزي كه اصيل است جوهر اطلاق كرده و چيز ناپايدار را عرض مي خواند. حوادث و رخدادهاي ناماندگار عرض و عارض است. قرآن كريم دربارة دنيا اصطلاح عرض را به كار گرفته تا بفهماند دنيا همچون عكسي است كه اصلي دارد و انسان نبايد به عكس دل ببندد، بلكه بايد به صاحب عكس دل بست. متاع دنيا رفتني است و «ما عند الله» باقي است و نزد خدا غنيمتهاي فراواني است: «عند الله مغانم». پس «ما عندكم ينفد و ما عند الله باقٍ» نحل/96. براي گزارة «فعند الله مغانم كثيرة» كبراي كلي محسوب مي گردد و انسان چون با مرگ از بين نمي رود و باقي است نيازمند متاع باقي و كالاي جاويد است و آن فقط نزد خداست.
قرآن درباره آخرت جويان پارسا و از دنيا گذشتگان چنين مي فرمايد: «ومن يتّق الله يجعل لَه مخرجاً ويَرزقْه مِن حيث لا يحتسب ومن يَتوكّل علي الله فهو حَسبُه إنّ الله بالغِ أمره قد جعل الله لِكلّ شيءٍ قدراً» طلاق/2ـ3؛ [هر كس پارسا و خدا ترس باشد خدا راه بيرون شدن از گناهان، بلا و حوادث سخت را بر او مي گشايد، و از جايي كه گمان نمي برد به او روزي عطا مي كند و هر كه در هر امر بر خدا توكّل كند خدا او را كفايت خواهد كرد، كه خدا امرش بر همة عالم نافذ و روان است و براي هر چيز قدر و اندازەاي مقرّر داشته است.] انسان پرهيزكار در هيچ كار و انديشه اي به بن بست نخواهد رسيد؛ چه در مسائل اقتصادي و چه در مسائل علمي، سياسي، نظامي و … انسان وارسته و پرهيزكار گاهي مشكل علمي خود را از لا به لاي پرسش و پاسخ ديگران حلّ مي كند و اين همان رزق «من حيث لا يحتسب» است، يا در حين مطالعه به معارف بلندي دست مي يازد كه در كتابها و نوشتههاي رايج نيست.
خداوند در قرآن گروه اول را پيروان شيطان معرفي كرده و چنين فرمود: «ولقد علموا لمن اشتريه ماله في الاخرة من خلاق ولبئس ماشروا به أنفسهم لو كانوا يعلمون ولو أنّهم امنوا واتّقوا لمثوبةٌ من عند الله خير لو كانوا يعلمون» بقره/102ـ103؛ [آنان مي دانند كه هر كس اين گونه معامله باطل را روا بدارد در آخرت بهرەاي براي او نيست و به بهاي بدي خود را فروخته است، اگر بداند و اگر آنان ايمان آورند و پرهيزكار شوند قطعاً بهرەاي كه از خداوند نصيب آنان شود بهتر از هر چيز است.]
دنيا طلبي از نظر قرآن كوته بيني است. دنيا خواه مسلماً در آخرت بي بهره خواهد ماند: «فمن النّاس من يقول ربّنا اتنا في الدّنيا ومالهُ في الاخرة من خلاق» بقره/200؛ [برخي مردم كوتاه نظر از خدا فقط تمنّي متاع دنيوي كنند. چنين شخصي را از نعمت آخرت نصيبي نيست]؛ زيرا اين گروه فقط از خدا دنيا خواستند، چه حلال و چه حرام در مقابل آنان، كساني هستند كه نعمتهاي خدا را در دنيا و آخرت مي جويند: «ومنهم من يقول ربّنا اتنا في الدّنيا حسنةً وفي الاخرة حسنةً وقنا عذاب النار ٭ أولئك لهم نصيب ممّا كسبوا والله سريع الحساب» بقره/201ـ202؛ [يعني بار خدايا ما را از نعمتهاي حلال و نيك دنيا و نيكي آخرت هر دو بهرەمند گردان و از شكنجه آتش دوزخ نگاهدار. هر يك از اين دو فرقه از نتيجه اعمال خود بهره مند خواهند گشت و خدا به حساب همه زود رسيدگي مي كند.]
از ديدگاه قرآن آنان كه به دنيا دل خوش كردەاند و از هر سو به چپاول و يغماگري آن اشتغال دارند سخت در اشتباهند. اينان نمي دانند كه زندگي دنيا، از آغاز تا انجام، متاعي اندك و ناچيز است و اساساً با اموري اخروي قابل قياس نيست: «وفرحوا بالحيوة الدّنيا و ماالحيوة الدنيا في الاخرة إلاّ متاع» رعد/26؛ [اين مردم به زندگاني و متاع دنيا دل شادند، در صورتي كه دنيا در برابر آخرت متاع ناقابلي بيش نيست وقتي جهان بيني و جهان شناسي انسان در ظاهر پديدەهاي دنيا خلاصه شود و درباره سراي ديگر نينديشد، بلكه به طور كلي گاهي از آن غافل باشد: «يعلمون ظاهراً من الحيوة الدّنيا و هم عن الاخرة هم غافلون» روم/7 چنين شخصي اصلاً نمي داند كه نظام آخرت، نظامي ديگر است و علل و ابزار طبيعي و زر و زيورهاي آن در معاد اثري ندارند و به طور كلي از آنها گسسته خواهد شد؛ زيرا قرآن «دنيا» را به عنوان عَرَض معرّفي كرده است: «تبتغون عرَض الحيوة الدّنيا فعند الله مغانم كثيرة» نساء/94؛ [شما متاع ناچيز دنيا را مي جوييد، در حالي كه نزد خدا غنيمتهاي بي شمار وجود دارد. ] دنيا طلبان متاع پست دنيا را مي گزينند: «يأخذون عرَض هذا الأدْني» اعراف/169، حال آن كه جهان بيني و دنيا شناسي قرآن جمع بين حسنات دنيا و حسنات آخرت است: «تريدون عرَض الدّنيا والله يريد الاخرة والله عزيز حكيم» انفال/67؛ [شما متاع ناچيز دنيا را مي خواهيد و خدا براي شما سراي ابدي و نعمت جاوداني آخرت را. خدا مقتدر و كارش همه از روي حكمت است.]
قرآن از دنيا و متاع ناچيز آن به عنوان «عرض» تعبير نموده است و از نعمتهاي الهي به عنوان «ما عند الله» ياد كرده است. عرض زايل شدني و نابود گشتني است. واژههاي جوهر و عرض كه در علوم عقلي همچون كلام و فلسفه رايج است از همين ريشه لغوي و ادبي گرفته شده است. لغت و عرف به چيزي كه اصيل است جوهر اطلاق كرده و چيز ناپايدار را عرض مي خواند. حوادث و رخدادهاي ناماندگار عرض و عارض است. قرآن كريم دربارة دنيا اصطلاح عرض را به كار گرفته تا بفهماند دنيا همچون عكسي است كه اصلي دارد و انسان نبايد به عكس دل ببندد، بلكه بايد به صاحب عكس دل بست. متاع دنيا رفتني است و «ما عند الله» باقي است و نزد خدا غنيمتهاي فراواني است: «عند الله مغانم». پس «ما عندكم ينفد و ما عند الله باقٍ» نحل/96. براي گزارة «فعند الله مغانم كثيرة» كبراي كلي محسوب مي گردد و انسان چون با مرگ از بين نمي رود و باقي است نيازمند متاع باقي و كالاي جاويد است و آن فقط نزد خداست.
: آية الله جوادي آملي
تفسير موضوعي قرآن ج 4 (معاد در قرآن)
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.